(ပထမပွဲ) အင်အား ဆယ်ဂဏန်းသာရှိတဲ့ တောင်စွန်းစခန်းကို နှစ်သစ်ကူးရက်ကနေစပြီး ၂ ရက်ဆက်တိုက် KNU/PDF အင်အား ၁၁၀ လောက်နဲ့ အကြိမ်ကြိမ်တက်လုံးတယ်၊ Drop Bomb တွေချတယ်။ မရဘူး .. ပြန်လန်ကျတဲ့အပြင် (ပ)ရက်မှာ KNLA (၄) လောင်း၊ သေနတ် (၅)လက်ကျန်ခဲ့တယ်။ (ဒု)ရက်မှာ ထပ်တိုက်တယ် .. PDF (၁) လောင်း၊ M4 (၁)လက်ကျန်ခဲ့တယ်။ ဒါတောင် သူတိုအလောင်းတွေ ပြန်ဆွဲပြေးသွားတာ ၂၅ လောင်းကျော်တယ်။တောင်စွန်းစခန်းတိုက်နေတုန်းပဲရှိသေးတယ် .. ဘယ်ကပုံတွေမှန်းမသိတဲ့ ပုံအတုတွေနဲ့ အောင်ပွဲခံတယ်၊ လိုင်းပေါ်တက်ကြွားတယ်။ တပ်လော်ဘီတွေနဲ့ သတင်းမှန်အဖွဲက သတင်းတွေထုတ်လိုက်တော့ အရှက်တွေ ဗြန်းဗြန်းကွဲပြီး ငိုပြေးကြတယ်။ ဒါနဲ့ သိက္ခာဆည်ပွဲ၊ အရှက်ပြေပွဲဆိုပြီး ကြာအင်းဆိပ်ကြီး(ဒုတိယပွဲ)ကို အလှူခံစားလိုကောင်းအောင် လာလုပ်တော့တာပါပဲ။ကြာအင်းဆိပ်ကြီးမှာလည်း သူတို့အထင်နဲ့အမြင်လွဲသွားတယ်။ စစ်တပ်မှာ နေ့ကြီး/ရက်ကြီးကာလတွေဆို “အရေးပေါ်ကာလ”သတ်မှတ်ပြီး တပ်အသင့်နေရာယူထားတတ်တယ်ဆိုတာ သူပုန်တွေမသိလိုက်တာပါပဲ။ တပ်အသင့်နေရာယူထားတော့ နောက်ချန်စစ်သည်တွေရော၊ ရဲမေတွေရော၊ မြေပြင်/ဝေဟင်လက်နက်ကြီး တွေရော ရောသမမွှေလိုက်တာ အလောင်းတွေတစ်ပုံကြီးထားပြီး ပြန်ပြေးသွားရတယ်။ ရွာသားယောင်ဆောင်နေတယ်ဆိုတာ သိလို့ တပ်ကလည်း ဝင်မွှေနေပြီ။ အရှင်တွေထပ်မိဦးမှာ စောင့်ကြည့်ကြပါ။
မီးရှိနေတဲ့ပုံတွေ သူတို့ဘက်က တက်လာလိမ့်မယ်။ အမှန်က လူမနေဘဲ စွန့်ပစ်ထားတဲ့ အဆောက်အဦအချို့ပုံတွေပါ။
